Boru Ekstrüzyon Vida Namlusu

Boru ekstrüzyon vida kovanı arıyorsanız doğru yere geldiniz. Bu yazıda bununla ilgili her türlü bilgiyi bulacaksınız. Hatveyi, uzunluk/çap oranını ve helis açısını kapsar.

Yüksek hızlı ekstrüzyon vidalı namlu

Ekstrüzyon işlemi son derece verimli ve güvenilir bir işlemdir. Ancak bunun da sınırlamaları vardır. Bu özellikle ısıya duyarlı plastikler için geçerlidir. Ayrıca çift vidalı ekstrüderlerdeki malzemelerin akışı karmaşık bir olgudur. Akış modellerinin matematiksel olarak belirlenmesi de zordur.

Granül geometrisi katı taşıma davranışında önemli bir rol oynayabilir. Bu konunun daha iyi anlaşılabilmesi için katı plastik granüllerin oluklu besleme bölgelerindeki davranışına ilişkin kapsamlı bir çalışma yapılmıştır. Sonuçlar, granüllerin eksenel taşıma hızının büyük ölçüde vida hızına bağlı olduğunu göstermektedir.

Daha yüksek bir çıktı elde etmek için bir vidalı tambur seti önerilir. Vida tamburu seti, ekstruderin plastikleştirme yeteneklerini geliştirmek için tasarlanmıştır.

Saha

Boru Ekstrüzyon vidası namlu adımı, bir uçuş uzunluğunun bir ölçüsüdür. Besleme cebinin başlangıcından kaydın ön ucuna kadar ölçülür. Bu genellikle on çaptır.

Gerçek uzunluğun yanı sıra, aynı zamanda uçuş alanının merkezinden bitişik uçuş alanının karşılık gelen noktasına kadar olan eğim veya mesafedir. Normalde, bir uçuşun eğimi önden veya uçuşun ön kısmından merkeze olan mesafeden daha küçüktür.

Uçuş sarmal bir metal ipliktir. Genellikle düşük veya orta karbonlu çelikten yapılır. Paslanmaz çelik başka bir yaygın malzemedir.

Helis açısı

Sabit sarmal açılı ekstruder vidası, asıl amacı katı termoplastik malzemeleri işlemek olan bir tasarımdır. Uzatılmış, konik, konik bir ön uç bölümü ve bir ölçüm bölümünden oluşur. Helisel olarak yivli bir namlu, geleneksel vidalarda kullanılan pürüzsüz namluya göre bir gelişmedir. Yivli bir boğaz astarı, ekstruder içindeki sıcaklık ve basınç değişimini azaltır.

Bir ekstruder vidasının helis açısı, fonksiyonel bölümleri, kanat yüksekliği oranı, malzeme özellikleri ve diğer faktörler tarafından belirlenir. Helis açısının optimum değerleri uçuş yüksekliğine ve granül yoğunluğuna bağlıdır.

En yaygın sarmal açısı 15 derece veya daha fazladır. Helisel olarak yivli bir namluda optimum helis açısı D 20 derece civarındadır. Bununla birlikte, pürüzsüz bir namlunun sarmal açısı D yalnızca yaklaşık %8 daha iyidir. Optimum değer, sürtünme katsayısına ilişkin doğru veriler kullanılarak hesaplanabilir.

Uzunluk/çap oranı

Vida, ekstrüzyon işleminin mekanik çekirdeğidir. Kanatları arasında sürtünmeye neden olurken malzemeyi ilerletir. Üç bölgesi vardır: kök, uçuş ve ölçüm ve karıştırma bölümleri. Bir vidanın uzunluk/çap oranı 0,0005 ila 0,0020 arasında değişebilir. Vidalar için en yaygın kullanılan malzeme orta karbonlu çeliktir. Ancak paslanmaz çelik ve nikel bazlı malzemeler de yaygındır.

Kök, vidanın uçuşlar arasında uzanan kısmıdır. Genellikle konik bir şekle sahiptir. Kök genellikle nitrürleme ile sertleştirilir. Uçta PVC'nin bozulmasını önler. Ayrıca besleme sırasında plastiğin köke yapışmasını önlemede faydalıdır.

Polimerlerin plastikleştirici ekstrüzyonu

Plastikleştirmede, bir polimerin ekstrüzyonu bir ekstrüder aracılığıyla yapılır. Ekstrüderler, polimeri eritmek ve daha sonra istenen şekli oluşturmak üzere tasarlanmıştır. Plastik enjeksiyonlu kalıplama ve gıda işleme dahil olmak üzere çeşitli uygulamalarda kullanılır.

Plastikleştirme işlemi ham bileşik malzemenin karıştırılmasıyla başlar. Hammadde malzemesi pelet veya toz halinde olabilir. Ekstruderin haznesine yerçekimi ile beslenirler. Ekstruder, ısıtılmış varil içinde dönmek ve malzemeyi bir şekle sokmak için bir vida kullanır.

Ekstruder soğutma sistemi bir ısıtma cihazı, bir soğutma cihazı ve bir hazneden oluşur. Soğutma cihazı malzeme parçacıklarının namluya yapışmasını engeller. Soğutma için su, üflenen hava veya her ikisinin birleşimi kullanılır.

Kesme hızı

Boru ekstrüzyon vida kovanının kesme hızını belirlemenin birkaç yolu vardır. Yöntemlerden bazıları basit bir model içerirken bazıları sayısal hesaplamalar gerektirir.

Bu yöntemlerden ilki, hareket halindeki bir katmanın hızının katmanlar arasındaki mesafeye bölünmesiyle elde edilen basit modeldir. Bu, paralel hareketin kayma hızını tahmin etmek için kullanılabilir. Akış yönündeki kayma hızını da hesaplamak mümkündür ve bu, kanal derinliği üzerinden integrasyon yapılarak elde edilebilir.

En doğru yöntem vidanın geometrisine göre daha genelleştirilmiş sayısal hesaplama yapmaktır. Doğruluk, bir düzeltme faktörü kullanılarak artırılır. Ancak bu yöntem, sabitlerin deneysel olarak belirlenmemesi nedeniyle sınırlıdır.